نظام های اشتراط:
1)در این خصوص نظام های مختلفی وجود دارد:هنگامی که یکی از دول متعاهد شرطی را اعلام می نمود ،ان شرط میان سایر اطراف معاهده منتشر می گردید،حال اگر یکی از ان دول به شرط مذکور اعتراض می کرد ،دولت شرط گذار طرف معاهده محسوب نمی شد. این نظام انچه را که اصل تمامیت ویکپارچگی کنوانسیون توصیف می شود منعکس می نمود.
2)نظامی که سازمان دول امریکایی از ان پیروی کردند :در صورتی که اشتراط مورد اعتراض یک یا چند دولت قرار گرفته وبه وسیله سایرین پذیرفته شود،دولت شرط گذار طرف عهد نامه تلقی می گردد. ولی عهد نامه مذکور در ان صورت دولت شرط گذار را فقط در برابر دول پذیرنده ملتزم می نماید،اما چنین تلقی می شود که هیچ گونه وابطی میان دولت شرط گذار وطرف هایی که اشتراط دولت مذکور را نپذیرفته اند وجود ندارد.
در ششمین کمیته ی مجمع عمومی سازمان ملل، مغایرت بین این دو نظام به اختلاف نظر شدیدی در خصوص شروط مطروحه توسط برخی از دولت ها نسسبت به کنوانسیون منع کشتار دسته جمعی انجامید.دبیر کل سازمان ملل متحد تذکاریه ای مبنی بر پیشنهاد پیروی از نظام اتفاق ارای جامعه ملل را تقدیم داشت . این پیشنهاد توسط نمایندگان دولت های متعددی مورد حمایت قرار گرفت. این نمایندگان ادعا می کردند که این نظام منطبق بر حقوق بین الملل موجود است.

کلید واژه ها : حق شرط درمعاهدات - Reservation in the conventions