جرم كودك آزاری، از جمله جرایمی است كه به شدت جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد و واكنش افكار عمومی نشان می دهد حساسیت درباره آن بسیار زیاد است اما قانون نتوانسته به این حساسیت ها اهمیت دهد و جامعه را قانع كند. متاسفانه در قوانین فعلی خلاقانونی زیادی داریم و لوایحی كه می تواند از كودكان و نوجوانان حمایت كند در مجلس معطل است. تا پیش از سال 81 كه لایحه حمایت از كودكان و نوجوانان تصویب شد و كودك آزاری را جرم عمومی تلقی كرد، هیچ قانونی كه چنین امكانی را به مدعی العموم در مورد ورود به جرم کودک آزاری بدهد، وجود نداشت و البته گام بلندی بود. البته همین قانون هم خلاهای زیادی دارد. اول اینكه مجازات تعیین شده با جرم متناسب نیست و فرد كودك آزار در صورت محكومیت به تحمل شش ماه حبس محكوم می شود؛ در صورتی كه در كشورهای مترقی جرایم علیه كودكان مجازات شدیدی دارد و افكار عمومی را قانع می كند و به معنای واقعی كلمه، بازدارنده است و والدین به خود اجازه نمی دهند كه كودك را مورد آزار قرار دهند؛ چون قانون به شدت از كودك حمایت می كند. اگر گاه در آرای مربوط به كودك آزاری دیده می شود كه حبس های طولانی تری به متهم داده می شود فقط با استناد به قانون مجازات اسلامی و ماده قانونی مربوط به ضرب و جرح عمدی است و نه حمایت از حقوق كودك.
نكته دیگری كه باید در مورد نواقص این قانون گفت، در عدم وجود نظام دادرسی ویژه در این جرم است. رسیدگی به جرم كودك آزاری تابع قوانین عمومی است؛ در صورتی كه اقتضا این است نظام دادرسی خاص و شرایط رسیدگی متفاوتی وجود داشته باشند و طبق قانون فعلی، دادسرای عمومی مرجع رسیدگی كننده به این جرم است و اگر درحال حاضر دادسرای اطفال به این پرونده ها رسیدگی می كند، براساس بخشنامه ای است كه در این خصوص صادره شده است.
در حال حاضر، یكی از علل تشدید جرایم كودك آزاری خلاقانونی است و باید قوانین بازدارنده تری تصویب شود. اگر در پرونده نیما قانون می توانست حضانت را از پدرش بگیرد، پرونده بعدی یعنی باربد به وجود نمی آمد. درحال حاضر، مجلس سه لایحه حمایت از اطفال بی سرپست، اطفال بزهكار و کودکان را در اختیار دارد؛ اما هنوز آنها را مورد بررسی قرار نداده است. تصویب این لایحه ها می تواند بسیار بازدارنده باشد و این جرم را در جامعه كم كند. در لایحه حمایت از خانواده هم باید نقش كودك در خانواده و وظایف خانواده در قبال كودك مشخص و از كودك حمایت می شد؛ اما متاسفانه تا جایی كه من پیش نویس لایحه را دیدم باز هم كودك نادیده گرفته و فقط در مورد حضانت كودك صحبت شده است. این بسیار دردناك و خطرناك است. اگر كودكان سالمی نداشته باشیم، جامعه سالمی هم نخواهیم داشت. این یك اصل است.
*عضو هیات مدیره انجمن حمایت از حقوق كودك
کلید واژه ها : بی توجهی به قوانین مربوط به كودكان
بی توجهی به قوانین مربوط به كودكان
تنظیمات متن :
