اعلامیة كنفرانس بینالمللی حقوق بشر تهرانمصوب 1968 (25)
از 23 آوریل تا 13 مه 1968، در تهران اجلاسیهای به منظور بررسی پیشرفتهای حاصله طی بیست سال گذشته از تاریخ تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر و تنظیم برنامهای برای آینده برگزار شد. این همایش به بررسی مسائل مربوط به فعالیتهای سازمان ملل متحد در زمینه بسط و تشویق احترام به حقوق و آزادیهای اساسی بشر، اختصاص داشت و در پایان اعلام داشت كه: با در نظر داشتن قطعنامههای مصوب كنفرانس و با توجه به اینكه برگزاری سال بینالمللی حقوق بشر در زمانی انجام میگیرد كه جهان دستخوش یك رشته تحولات بیسابقه است ...
با توجه به امكانات جدیدی كه در اثر پیشرفت سریع علوم و تكنولوژی به وجود آمده است ...
با اعتقاد به اینكه در دولتی كه مناقشه و توسل به خشونت در بسیاری از نقاط جهان برقرار است و حقیقت همبستگی متقابل نوع بشر و ضرورت یكپارچگی آنان بیش از پیش مشهود است ...
با اذعان به اینكه صلح جهانی آرمان بشر است و اینكه صلح و عدالت لازمه حتمی تحقق كامل حقوق و آزادیهای اساسی انسان، رسماً اعلام میدارد كه:
1. لازم است اعضای جامعه بینالمللی تعهدات خطیر خود را در زمینه بسط و تشویق احترام به حقوق و آزادیهای اساسی عموم افراد بشر، بدون توجه به وجوه امتیاز از هر نوع از جمله نژاد، رنگ، جنس، زبان، مذهب، عقاید سیاسی و غیره ایفا كنند.
2. اعلامیه جهانی حقوق بشر مبین تفاهم مشترك ملل جهان در زمینه حقوق غیرقابل سلب و نقض عموم اعضای خانواده بشری بوده متضمن تعهدی برای اعضای جامعه بینالمللی است.
3. میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی، میثاق بینالمللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، اعلامیة راجع به اعطای استقلال به سرزمینها و ملل مستعمره، عهدنامه بینالملل راجع به محو كلیه اشكال تبعیضنژادی و نیز عهدنامهها و اعلامیههای دیگری كه در زمینه حقوق بشر به ابتكار سازمان ملل متحد، كارگزاریهای تخصصی و سازمانهای منطقهای بینالدولی به تصویب رسیده است، معیارها و تعهدات جدیدی به وجود آورده كه برای كشورها لازمالرعایه است.
4. از بدو تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر سازمان مللمتحد، پیشرفتهای چشمگیری به منظور تعیین معیارهایی برای تمتع از حقوق و آزادیهای اساسی بشر و حمایت آن كرده است. در این مدت، اسناد بینالمللی مهم متعددی به تصویب رسیده لیكن در زمینه تحقق حقوق و آزادیهای مذكور، هنوز كارهای زیادی باید انجام پذیرد.
5. هدف نخستین سازمان مللمتحد در زمینه حقوق بشر، برخورداری یكایك افراد از حداكثر آزادی و حیثیت است. برای تحقق این مقصود، قوانین هر كشوری باید آزادی بیان، آزادی كسب اطلاعات، آزادی ایمان و مذهب و نیز حق شركت در حیات سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی كشور را برای عموم افراد، صرفنظر از نژاد، زبان، مذهب یا اعتقاد سیاسی تأمین كند.
6. كشورها باید عزم خود را مبنی بر اعمال مؤثر اصول راجع به حقوق و آزادیهای اساسی بشر كه در منشور ملل متحد و سایر اسناد بینالمللی به ودیعه سپرده شده مؤكداً اعلام دارند.
7. موارد نقض فاحش حقوق بشر در چارچوب سیاست تنفرآور نژادپرستی امری است كه عمیقترین نگرانیها را در جامعه بینالمللی پدید آورده است. نژادپرستی كه به منزله جنایتی علیه انسان محكوم شده همچنان به نحو جدی صلح و امنیت بینالمللی را مختل میكند. از این رو بر جامعه بینالمللی فرض شده است كه از هر وسیله ممكن برای از بین بردن این پلیدی استفاده كند. مبارزه علیه نژادپرستی مشروع شناخته میشود.
8. عموم ملل جهان را باید از پلیدیهای تبعیض نژادی كاملاً آگاه كرد. این ملل باید در پیكار با آن شركت جویند. اعمال اصل عدم تبعیض، گنجانده شده در منشور مللمتحد، اعلامیة جهانی حقوق بشر و دیگر اسناد بینالمللی در زمینه حقوق بشر، تكلیفی بسیار عاجل را برای بشریت ـ چه در سطح بینالمللی و چه در سطح ملی ـ متضمن است. كلیه ایدئولوژیهای مبتنی بر برتری نژادی و نابرابری، باید محكوم شوند و در مقابل آنان ایستادگی به عمل آید.
9. هشت سال تمام پس از صدور اعلامیه مجمع عمومی راجع به اعطای استقلال به سرزمینها و ملل مستعمره، مسائل ناشی از استعمار همچنان جامعه بینالمللی را به خود مشغول داشته است. ضرورت عاجل دارد كه كلیه كشورهای عضو با اركان ذیربط سازمانهای مللمتحد همكاری كنند تا اقدامات مؤثری برای تضمین اجرای كامل اعلامیه معمول شود.
10. موارد نقض دامنهدار حقوق بشر، ناشی از تجاوز یا هر نوع مناقشه با پیامدهای اسفناكی كه در بر دارد، به مصائب ناگفتنی بشر منتهی میشود و واكنشهایی را به وجود میآورد كه امكان دارد جهان را گرفتار مخاصمات روزافزون كند. وظیفه جامعه بینالمللی است كه در زمینه محو این قبیل بلایا همكاری كنند.
11. موارد نقض فاحش حقوق بشر ناشی از تبعیض بر مبنای نژاد، مذهب و اعتقاد به افكار بخصوص یا بیان آن وجدان بشریت را جریحهدار میكند و مبانی آزادی، عدالت و صلح را در جهان به مخاطره میافكند.
12. شكاف روزافزون موجود بین كشورهای توسعه یافته و در حال توسعه از نظر اقتصادی، مانع تحقق حقوق بشر در جامعه بینالمللی میشود. ناكامی دهه توسعه در نیل به هدفهای محدودی كه داشته به مراتب بر ضرورت این امر كه هر كشوری به تناسب امكانات خود حد اعلای كوشش ممكن را برای از میان برداشتن این فاصله مبذول دارد میافزاید.
13. چون حقوق و آزادیهای اساسی بشر غیرقابل تفكیكاند، تحقق كامل حقوق مدنی و سیاسی بدون بهرهمندی از حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی امكانپذیر نیست. تأمین پیشرفت پایدار در زمینه اعمال حقوق بشر بستگی تام به اتخاذ سیاستهای ملی و بینالمللی صائب و مؤثر در زمینه توسعه اقتصادی و اجتماعی دارد.
14. وجود متجاوز از هفتصد میلیون تن بیسواد در سراسر جهان، سد عظیمی است در راه كلیه كوششهایی كه به منظور تحقق هدفها و مقاصد منشور ملل متحد و موازین اعلامیه جهانی حقوق بشر به عمل میآید. اقدام بینالمللی به منظور محو بیسوادی از صحنه گیتی و بسط تعلیم و تربیت در كلیه سطوح، شایستة توجه عاجل است.
15. تبعیضی كه زنان همچنان در مناطق مختلف جهان قربانی آنند باید از بین برود. منزلت مادون برای زنان قائل شدن، مغایر منشور مللمتحد و نیز موازین اعلامیه جهانی حقوق بشر است و اعمال كامل مفاد اعلامیه راجع به محو كلیه اشكال تبعیض علیه زنان از الزامات حتمی پیشرفت انسان.
16. امر حمایت خانواده و كودك، همچنان توجه جامعه بینالمللی را به خود معطوف داشته است. والدین دارای حق اساسی بشری در زمینه تصمیمگیری آزادانه و همراه با درك مسئولیت در مورد تعداد و فاصله سنی فرزندان خویشاند.
17. آرمانهای نسل جوان در زمینه پایهگذاری دنیائی بهتر كه در آن حقوق و آزادیهای اساسی بشر به نحو كامل اعمال شود. باید از نهایت تشویق برخوردار باشد. ضرورت دارد كه جوانان در شكل بخشیدن به آینده بشر سهیم باشند.
18. در حالی كه كشفیات علمی و پیشرفتهای تكنولوژیكی اخیر، افقهای وسیعی را از نظر پیشرفت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی گشوده است، چنین تحولاتی ممكن است به رغم این امر حقوق و آزادیهای افراد را به مخاطره افكند و از این رو مستلزم مراقبت پیگیر است.
19. خلع سلاح میتواند منابع انسانی و مادی عظیمی را كه در حال حاضر به مقاصد نظامی اختصاص داده شده آزاد كند. این منابع باید در طریق بسط حقوق و آزادیهای اساسی بشر مصروف شود. خلع سلاح عمومی و كامل یكی از والاترین
آرمانهای كلیه ملل است.
منبع: سایت مرکز اطلاعات سازمان ملل
کلید واژه ها : اعلامیه كنفرانس بینالمللی حقوق بشر تهران