رأی شماره 705ـ 1/8/1386 وحدت رویه هیأت عمومی دیوان عالی كشور
« چون مطابق ماده سیزده قانون آییندادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در
امور مدنی مصوب 1379 (( در دعاوی بازرگانی و دعاوی راجع به اموال منقول كه
از عقد و قرارداد ناشی شدهباشد، خواهان میتواند به دادگاهی رجوع كند كه
عقد یا قرارداد در حوزة آن واقع شدهاست یا تعهد میبایست در آنجا انجام
شود.)) و مهر نیز از عقد نكاح ناشی شده و طبق ماده 1082 قانون مدنی، به
مجرد عقد، بر ذمة زوج مستقر میگردد و به دلالت ماده20 همان قانون كلیه
دیون از حیث صلاحیت محاكم در حكم منقول میباشد، لذا به نظر اكثریت قریب به
اتفاق اعضای هیأت عمومی دیوان عالی كشور دعوی مطالبه مهریه از حیث صلاحیت
دادگاه رسیدگی كننده مشمول مقررات ماده 13 قانون مرقوم بوده و رأی شعبه
بیست و چهارم دیوان عالی كشور كه با این نظر مطابقت دارد صحیح و قانونی
تشخیص میگردد.»
« این رأی براساس ماده270 قانون آییندادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در
امور كیفری مصوب 1378 برای كلیه شعب دیوان عالی كشور و دادگاهها در موارد
مشابه لازمالاتباع میباشد.»
کلید واژه ها : رأی شماره 705ـ 1/8/1386 وحدت رویه هیأت عمومی دیوان عالی كشور