منو  

صفحه اصلیقوانیننشانی مراجع قضاییپرسش و پاسخمعرفی وکیلخدمات موسسه
اخباردرباره موسسهمطالب حقوقیمقالات حقوقی پایان‌نامهدانلود فرم
پرونده‌های حقوقیخاطرات حقوقیگالریهمکاری با ماتماس با ما
قانون نظارت شرعي بر ذبح و صيد
تنظیمات متن :      
رنگ پشت متن
      سایز متن
   21
 
 
قانون نظارت شرعي بر ذبح و صيد
 
فصل اول – كليات
ماده 1– اهداف:
الف – انطباق ذبح و صيد حيوانات، پرندگان و آبزيان با موازين شرعي.
ب – توسعه فرهنگ توليد غذاي پاك، تقويت اعتماد امت اسلامي و كسب جايگاه توليد گوشت حلال در جهان توسط جمهوري اسلامي ايران.
ج– نهادينه كردن فرآيندهاي ديني در ذبح و صيد دام، پرندگان و آبزيان حلال‌گوشت در سطح دستگاهها و نهادهاي دولتي و غيردولتي ذي‌ربط.
د- توسعه فعاليتهاي تجاري و اقتصادي ازطريق توليد محصولات حلال‌گوشت و بهداشتي در كشورهاي اسلامي.
هـ – تقويت نظام پاسداشت حقوق حيوانات حلال‌گوشت در جمهوري‌اسلامي ايران.
 
ماده 2- تعاريف:
نظارت شرعي- فرآيندي است كه براساس آن ذبح و صيد كليه حيوانات، پرندگان و آبزيان حلال گوشت توسط ناظران شرعي در مراكز كشتار و صيادي نظارت شده، تا مصرف ذبيحه و صيد بر اساس احكام اسلامي حليت پيدا كند.
ناظر شرعي- به مسلماني كه آگاهي كامل بر موضوع حلال وحرام ذبح دام، پرندگان و صيد آبزيان را دارد گفته مي‌شود.
ذبح شرعي- به نحوة سربريدن حيوانات و پرندگان حلال گوشت «طبق نظر فقهي مراجع عظام» گفته مي‌شود.
ذابح- به مسلماني گفته مي‌شود كه شرايط لازم براي ذبح شرعي را داشته باشد.
صياد- به فردي گفته مي‌شود كه داراي شرايط لازم براي صيد طبق موازين‌اسلامي باشد.
صيد شرعي- به روشهايي اطلاق مي‌گردد كه حيوانات، پرندگان و آبزيان حلال‌گوشت طبق موازين اسلامي صيد مي‌شوند.
نحر- فروبردن كارد و همانند آن از آلات تيز آهني در محل فرو رفتگي ميان گردن و سينه شتر.
 
فصل دوم – ساماندهي امور مربوط به ذبح و صيد شرعي:
ماده 3 – وزارت جهاد كشاورزي موظف است با استفاده از نيروها، امكانات و ظرفيتهاي موجود، بر اساس مأموريتهاي محوله و حيطه جغرافيايي، امكان اعمال نظارت بر ذبح شرعي را توسط حوزه نمايندگي ولي‌فقيه در سازمان‌دامپزشكي كشور فراهم نمايد.
 
ماده 4 – كليه كشتارگاهها و مراكز صيادي و مراكز عمل‌آوري و فرآوري مواد پروتئيني (مراكز بزرگ و كارخانجات) موظف به به‌كارگيري ناظر شرعي بر اساس مفاد اين قانون مي‌باشند.
 
ماده 5 – دولت موظف است اعتبارات مورد نياز اين قانون را از محل عوارض دريافتي از كشتار دام و طيور در كشتارگاههاي كشور تأمين و در رديف خاصي همه ساله در بودجه سالانه منظور نمايد.
 
ماده 6 – مؤسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران موظف است به كمك دستگاههاي مسؤول نظارت بهداشتي بر مواد غذايي، ضوابط و مقررات مربوط به استاندارد غذاي حلال را به منظور تسهيل در امر نظارت شرعي فراهم نمايد.
 
ماده 7 – حوزه نمايندگي ولي فقيه در سازمان دامپزشكي با اذن مقام معظم رهبري براي اجراء دقيق اين قانون موظف به انجام اقدامات زير است:
الف – آموزش و تعيين صلاحيت و وظايف و به‌كارگيري ناظران شرعي و ارزيابي عملكرد آنان در دوره‌هاي زماني.
ب- تعيين صلاحيت ذابحين و صيادان و ارتقاء سطح آموزشي مرتبط با وظايف آنان.
ج – تعيين ضوابط مربوط به نحوة استفاده حلال از اجزاء حيوانات حرام گوشت و منافع محلله اجزاي حرام حيوانات حلال گوشت و آبزيان حرام وفق فتاوي مقام‌معظم‌رهبري و مراجع عظام تقليد و فقه اهل سنت (در جاهايي كه طبق قانون بايد 
فقه اهل سنت رعايت شود) براي داخل و خارج از كشور.
 
ماده 8 – ناظران شرعي در حكم ضابطين قضائي محسوب گرديده و موظفند از موارد خلاف شرع موضوع اين قانون جلوگيري نموده و مراتب را جهت رسيدگي به مراجع صالح قضائي ازطريق دفاتر نمايندگي ولي‌فقيه در سازمان‌دامپزشكي با اذن مقام‌معظم‌رهبري ابلاغ و اجراء نمايند.
تبصره – وظيفه ناظران شرعي براساس ديدگاهها و نظرات فقهي مقام معظم رهبري و مراجع عظام تقليد ابلاغ مي‌شود.
 
ماده 9– عدم رعايت مقررات مربوط به اصول ذبح و صيد شرعي از سوي اشخاص حقيقي و يا حقوقي موضوع اين قانون، جرم محسوب شده و مرتكب يا مرتكبين به تقصير با حكم مرجع قضائي، ضمن جبران‌خسارات وارده، به جزاي‌نقدي پنج درصد(5%) تا ده درصد(10%) خسارت وارده محكوم و درصورت تكرار براي بار دوم، از ادامه اشتغال در كشتارگاهها و يا واحدهاي صنعتي مرتبط آنان جلوگيري به‌عمل مي‌آيد.
 
ماده 10 – كليه دستگاهها و نهادهاي مرتبط با امور ذبح و صيد اعم از دولتي و بخش خصوصي و تعاوني موظف به رعايت مفاد اين قانون مي‌باشند.
ماده 11 – وزارت جهاد ‌كشاورزي، سازمان صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي موظفند جهت فرهنگ‌سازي فعاليتهاي حوزه نظارت حليت غذا و تبيين آثار فرهنگي توليد و مصرف غذايي حلال، اقدامات بايسته به‌عمل آورند.
 
ماده 12 – آئين‌نامه اجرائي اين قانون حداكثر پس از سه‌ماه توسط وزارت جهاد كشاورزي تهيه و به تصويب هيأت وزيران مي‌رسد.
 
قانون فوق مشتمل بر دوازده ماده و يك تبصره در جلسه علني روز چهارشنبه مورخ‌ چهاردهم اسفندماه يكهزار و سيصد و هشتاد و هفت مجلس شوراي اسلامي تصويب و در تاريخ 26/12/1387 به تأييد شوراي نگهبان رسيد.
 

دانلود به صورت PDF