قانون راجع به ترجمه اظهارات و اسناد در محاكم و دفاتر رسمي
مصوب 20 خرداد ماه 1316
ماده 1 - هر گاه يكي از طرفين دعوي يا شهود و اهل خبره در محاكم و ادارات و طرفين معامله يا شهود در دفاتر اسناد رسمي زبان فارسي را نداننداظهارات آنها توسط مترجم رسمي ترجمه خواهد شد.
تبصره - در نقاطي كه از طرف وزارت عدليه مترجمين رسمي براي هر يك از زبانهاي غير فارسي تعيين نشده باشد محاكم و ادارات ثبت و دفاتراسناد رسمي مترجمي كه طرف اعتماد باشد براي ترجمه تعيين مينمايند.
ماده 2 - ترجمه اسناد ذيل بايد از طرف مترجمين رسمي يا مأمورين سياسي و كنسولي تصديق شده باشد.
الف - اسنادي كه در يكي از كشورهاي بيگانه يا در ايران به يكي از زبانهاي غير فارسي تنظيم شده و در يكي از محاكم و ادارات ايران مورد استفادهباشد.
ب - اسنادي كه در ايران تنظيم شده و ترجمه آن به منظور استفاده در يكي از كشورهاي بيگانه مورد حاجت باشد.
ماده 3 - ترتيب تعيين مترجمين رسمي و تصديق امضاي آنها و ميزان حقالزحمه مترجمين و خرج تصديق ترجمه مطابق نظامنامه كه از طرفوزارت عدليه تنظيم ميشود خواهد بود.
اين قانون كه مشتمل بر سه ماده است در جلسه بيستم خرداد ماه يك هزار و سيصد و شانزده به تصويب مجلس شوراي ملي رسيد.
دانلود به صورت PDF