‌قانون تكميل قانون تصديق انحصار وراثت

‌مصوب اول آذر ماه 1313 شمسي

‌ماده واحده - دو ماده ذيل به عنوان ماده 13 و 14 به قانون تصديق انحصار وراثت مصوب 14 مهر ماه 1309 اضافه مي‌شود:

‌ماده سيزدهم - امين صلح يا حاكم بدايتي كه وظيفه صلحيه را انجام مي‌دهد در صورتي كه مدرك استشهادنامه بوده و هويت شهود با انتساب امضاء يا‌مهر به منتسب‌اليه در نزد محكمه معلوم نبوده و يا مفاد شهادت مجمل و مبهم باشد مي‌تواند شهود را احضار كرده و شهادت آنان را استماع كند.

‌چنانچه شاهد در خارج از مقر محكمه ساكن باشد تحقيق از شاهد به وسيله محكمه محل اقامت شاهد يا نزديكترين محكمه محل اقامت شاهد به عمل‌خواهد آمد.

‌در تصديق انحصار وراثت امين صلح يا حاكم بدايت بايد نسبتي را كه مستدعي يا مستدعيان تصديق با مورث خود دارند و همچنين نسبت سهم‌الارث‌آنها را از متروكات به نحو اشاعه معين نمايد.

‌ماده چهاردهم - هر گاه تقاضاي تصديق انحصار وراثت براي تقديم اظهارنامه ثبت املاك و يا به طور كلي مربوط به امور مذكور در ماده 7 به عمل آيد‌تقاضاكننده بايد تصديقي از اداره ثبت مشعر بر لزوم اثبات انحصار وراثت تحصيل كرده و به تقاضانامه خود ضميمه نمايد.

‌در اين صورت امين صلح يا حاكم بدايت اعلان مذكور در ماده 3 را به اداره ثبت محل ارسال مي‌دارد تا جزء اعلانات ثبت منتشر شده و مخارج اعلان‌نيز مثل اعلانات ثبت محسوب گردد. در مورد اين ماده فقط نصف مخارج مذكور در ماده 8 اخذ خواهد شد.

‌اين قانون كه مشتمل بر يك ماده است در جلسه اول آذر ماه يك هزار و سيصد و سيزده شمسي به تصويب مجلس شوراي ملي رسيد.