دشمنان ملت
ایران با استفاده از حربه پرونده هسته ای،
پروژه امنیتی سازی ایران و همچنین ایران هراسی را از سال های 2001 در مجرای جدیدی
قرار دادند و از این طریق توانستند از سال 2006 تا 2010 نزدیک به 6 قطعنامه شورای
امنیت ذیل فصل هفتم علیه کشورمان تصویب نمایند.
به گزارش«امید هسته ای»،
با این حال 23 تیرماه امسال را می توان به عنوان نقطه عطفی در تاریخ ایران محسوب
کرد. چرا که در این روز سرنوشت پرونده دوازده ساله هسته ای ایران از طریق برنامه
جامع اقدام مشترک(برجام) به پایان رسید.
در واقع برخی
کشورها که از ابتدای انقلاب تا به امروز از هر حربه ای برای ضربه زدن به کشور و
انقلاب استفاده کرده بودند، این بار ابزاری به نام هسته ای پیدا کرده بودند که از
آن طریق توانستند اجماع به اصطلاح بین المللی علیه کشور ایجاد کنند.
در این میان
برای برطرف کردن این بحران ساختگی مذاکرات و توافقات بسیاری در دوره های مختلف
انجام شد که هر یک به دلایلی نتوانست پایانی بر این بحران ساختگی باشد. با این حال
برجام توانست بعد از دو سال مذاکرات پیچیده و طاقت فرسا زنگ پایانی بر پروژه بحران
هسته ای کشورمان بود.
با این حال در
روزهای اخیر در این باره افراد متخصص و غیر متخصص فراوانی پیرامون مزیت ها و
همچنین معایب برجام سخن گفته اند. البته این اظهارات را باید به فال نیک گرفت. چرا
که در سال های گذشته به اشتباه موضوع هسته ای را حتی در داخل کشور تبدیل به یک
موضوع امنیتی کرده بودند و هیچ کس حق اظهار نظر در این باره را نداشت.
این روزها
شاهد هستیم که در یک فضای باز نمایندگان مجلس شورای اسلامی و همچنین برخی کارشناسان
در یک فضای آزادانه به ارائه نظرات خود می
پردازند.
اما این فضا
نباید باعث شود که برخی افراد که در دوران مسئولیت خود باعث هزینه های زیادی در کشور
به خاطر عملکردشان شده اند، امروز سخن به هتاکی و همچنین فضای مثبت این روزها
شوند.
منوچهر متکی وزیر
امورخارجه دولت احمدی نژاد که تا آخرین لحظات جزء یاران وی محسوب می شد، سخنانی در
مورد برجام ارائه کرده است که قابل تامل می باشد. منوچهر متکی که در دو دولت نهم و
دهم وزیر امورخارجه بود و حتی بعد از اعتراض یازده وزیر احمدی نژاد نسبت به حضور مشایی
بازهم در دولت احمدی نژاد باقی ماند؛ چندی قبل در یکی از برنامه های شناسنامه در
پاسخ به مجری پیرامون نظرش در مورد محمد جواد ظریف بیان داشته بود:«ظریف وزیر خارجه
با سابقه، پرانرژی و پرتلاش و الان متفاوت از زمان انتصابش برای این که بر ذوق زدگی‌ها و شتابزدگی‌هایش غلبه پیدا کرده است و من فکر می کنم که باید دعا کنیم که در چارچوب‌ها
منافع ملت ایران بتوانند دیپلماسی را جلو ببرند.»
وی در آن
مصاحبه ظریف را فردی ذوق زده و شتاب زده در ابتدا بیان می کند. حال متکی در جریان
سخنرانی اخیر خودش در جمع اعضای شورای مرکزی کانون فارغ التحصیلان شبه قاره هند
منظور خودش از ذوق زدگی ظریف در ابتدا را روشن تر بیان می کند.
متکی در این
باره در جمع فارغ التحصیلان شبه قاره پیرامون نظرش در مورد برجام می گوید:« در بندهای
مرتبط با فردو، تعداد سانترفیوژها، بازگشت پذیری تحریم‌ها، آب سنگین اراک، بازرسی‌ها
و غیره تلقی عمومی این است که نسبت به حقوق ما خدشه‌های جدی وارد شده. حتی در مابه
ازای ادعایی آقایان در رفع تحریم‌ها ما در تفسیرهای طرف غربی مواضع دیگری مشاهده می‌کنیم.
حداقل ما ذوق زدگی و شتاب زدگی نباید نشان دهیم.»
و در جایی
دیگر از بیاناتش! می گوید:« دوستان ما در تبلیغ برجام خیلی عجله نکنند. همانگونه که در
ابتدای توافق ژنو نوعی ذوق زدگی وجود داشت که با موضع صریح رهبری هم مواجه شد باید بدانیم
آنچه در برجام وجود دارد بخش‌های قابل توجهی از امتیاز دادن را تیم ایرانی انجام داده
است و البته برخی امتیازها را هم به دست آورده اما زمان برای بررسی توازن امتیاز ها
زود است.»
مشاهده می شود
در حالی آقای متکی دولت یازدهم و شخص اقای ظریف را متهم به ذوق زدگی و شتاب زدگی
می کند که عملکرد وی در طول دروان وزارت خارجه این صفت را برای خودش اثبات می کند.نگاهی
به تاریخ مذاکرات هسته ای نشان می دهد که در دوره آقای متکی در مورد پرونده هسته ای،
ایران به همراه ترکیه و برزیل توانستند به توافقی به نام«بیانیه تهران» در
اردیبهشت سال 89 دست پیدا کنند.
بررسی عکس ها
و فیلم های این مراسم نشان می دهد که علی رغم تاکید اخیر اقای متکی بر عدم ذوق
زدگی از تصویب برجام، ایشان به قدری ذوق زده دست های وزرای خارجه ترکیه و برزیل را
بالا می گیرد که گویی شق القمری در عرصه سیاست خارجی رخ داده است.
صرف نظر از ذوق
زدگی وی در اعلام این توافق که در عکس ها و فیلم های این مراسم مشهود است، بررسی
محتوایی این بیانیه نیز نشان می دهد که در اعلام این توافق نیز شتاب زده و ذوق زده
عمل کرده اند. بیانیه ده بندی تهران نشان می دهد که در حالی که در آن زمان هنوز
قطعنامه 1929 علیه ایران شکل نگرفته بود، ما در زمینه حفظ دستاوردهای هسته ای هیچگونه
دستاوردی نداشتیم.
در واقع در
بند پنج این بیانیه به صراحت اعلام می کنیم که« برای تسهیل
همکاری های هسته ای ذکر شده، جمهوری اسلامی ایران موافقت می کند که 1200 کیلوگرم اورانیوم
کمتر غنی شده در ترکیه به امانت بگذارد.»
این اصل نشان
می دهد که یکی از مهمترین خطوط قرمز مقام معظم رهبری در مذاکرات اخیر که منجر به
برجام شد و آن عدم خروج اورانیوم غنی شده از کشور نیز رعایت نشده بود. جالب اینکه
تنها امتیازی نیز که از قبل این خروج اورانیوم از کشور انتظار داشتیم، بحث پایان
تحریم ها و همچنین بسته شدن پرونده در شورای امنیت سازمان ملل نیست، بلکه فقط
خواستار این می شویم که گروه وین نیز طبق این توافقنامه متعهد می شود 120 کیلوگرم اورانیوم
مورد نیاز رآکتور تهران را ظرف یک سال به ایران تحویل دهد.!
در واقع در
حالی آقای متکی از فرط خوشحالی از خارج کردن 1200 کیلوگرم اورانیوم از کشور به
ترکیه بالا و پایین می پرید که این امر باعث عدم رضایت چین و روسیه شد و باعث ایجاد
زمینه های تصویب قطعنامه ظالمانه 1929 علیه ملت ایران شد.
جالب سرانجام
این توافق است که علی رغم این ذوق زدگی ها، پس از این توافق امریکایی ها اعلام
کردند که این توافق مورد پذیرش آنها نیست و تمام این ذوق زدگی های انفعالی یک شبه
به محاق رفت!
حال خوب است
از آقای متکی که برای دیگران نسخه عدم ذوق زدگی می پیچد، سئوال کرد؛ آقا متکی شما
با چه مجوزی حق داشتید از توافق که به هیچ وجه سرنوشت ان مشخص نبود این گونه ابراز
خوشحال و ذوق زدگی کنید. چرا با تصمیمی اشتباه زمینه تصویب قطعنامه 1929 علیه کشور
شدید؟آیا شما ذوق زده بودید یا دیگران!؟
منبع : تابناک